18. Jan Peter de Wit
Lest best. Het duurde even maar wat is een uurtje op 24 jaar voor de man die dit afscheid sober wil houden. Jan Peter de Wit, zes termijnen zat je onafgebroken in de gemeenteraad. Nestor van de raad.
Straatschoffie uit Den Haag, stadsjongen in Ede, tandarts-assistent in militaire dienst, energietechneut, wielrenner en bovenal raadslid. Sinds 1998. Maar net als in het peloton, was je in deze raad een vrijbuiter en avonturier.
Je maakte deel uit van de Socialistische Partij, maar je werd al snel monddood gemaakt na kritiek op Jan Marijnissen. Je schijnt niet goed tegen gezag te kunnen. Gek daar heb ik in deze raad nooit iets van gemerkt. Je reed je eigen koers. Aanvallend.
Je richtte Leefbaar Delft op en je behoorde tot FRIS en je werd in je eentje weer Leefbaar Delft, om daarna weer over te stappen naar Onafhankelijk Delft. Een nieuwe ploeg diende zich aan op weg naar de verkiezingen en je maakte de overstap naar Groep Stoelinga, om samen met Hart voor Delft over de streep te komen.
Dat was jouw Ronde van Delft. Je werd toegejuicht en je werd uitgejoeld. Hoe vaak kreeg je niet te horen; Jan Peter de Wit is een nee-zegger die is overal tegen. Dan had je in een commissie- of in de raadsvergadering je licht weer eens laten schijnen over een onderwerp waar volgens jou het college niks van bakte of sterker nog maar beter kon opstappen, want dat zou beter zijn voor de stad.
Terwijl andere commissie- en raadsleden hun betogen van papier of later de laptop voorlazen, ontstonden die betogen bij jou in je hoofd. Je analyseerde in de snelheid van het licht, dacht sneller vooruit dan ieder ander, legde pijnpunten bloot die anderen vaak niet zagen. Maar waarvan ze achteraf moesten toegeven dat je wel een punt had. Maar ja, dat was achteraf, nadat jij al nee had gezegd. Dan was het al weer te laat. Het besluit was genomen en jij was ondertussen weer bezig om een stukje te schrijven voor internet.
Dat was je ook. Het meest transparante raadslid dat we in Delft hebben gehad. Alles, open en bloot, je ideeën, je gedachten, deelde je op internet met de stad en met de rest van de wereld. Je wandelingen met Ginootje. Je rondjes Hoek van Holland op je koersfiets. Een foto op Instagram van zwerfvuil bij de containers. Of het beeld tijdens de digitale coronavergaderingen dat je voor het oog van de kijkers aan het afwassen was. Moet ook gebeuren. En fijn dat
je meehelpt in het huishouden.
Om terug te komen in wielertermen. Je was geen kopman. Je was wel de meesterknecht die het vaak regelrecht oneens was met zijn kopman. Die kopman was natuurlijk Martin Stoelinga. Jij en Martin hadden zoals je zelf ooit zei een haat-liefdeverhouding. Jullie konden vaak wel, maar ook weleens niet met elkaar. Als Martin in jouw ogen
weer een te extreem standpunt had ingenomen was de liefde weer een poosje voorbij.
En toch lieten jullie elkaar niet in de steek. Ook niet toen Martin een keer rond de discussie over het naaktstrand in de Delftse Hout Pownews had geregeld en jullie heel beschaafd met een koddige tot tangaslip gevouwen onderbroek bijna naakt over de Markt paradeerden. Maar toch hield je niet van dat soort fratsen. Je deed het voor Martin en je deed het voor de stad. Om een punt hard te maken.
Martin was het uithangbord. Het bepalende gezicht en de stemmentrekker. Jij was van de inhoud. De strateeg. En als Martin vond dat dat ook in de vorm van de Tegenpartij komt, was jij niet te beroerd om in plat Haags te zeggen Laat ze lekker zelf bezuinigen.
Het water stond Delft toen aan lippen. Het was 2014. Jouw antwoord op de crisis was simpel en helder. Als je meer geld hebt, kun je meer geld uitgeven en dat is goed voor de economie. En zo komt Delft uit de crisis. Wie dat niet begrijpt, snapt het niet.
Jan Peter, je zei altijd als Martin stopt, stop ik ook. Hij is er niet meer. We missen hem en jij elke dag meer. Geloof het of niet, maar we gaan jou ook missen. Dat meen ik. Je eerlijkheid en oprechtheid. Net als Martin heb je de gemeenteraad van Delft kleur gegeven. Het is nu aan de nieuwe raad.
Beste Jan Peter, dit was mijn sobere afscheid van jou. Geen bord. Dat hoef je dus ook niet af te wassen. Geen Koninklijke onderscheiding want je bent een republikein. Dat is principieel. Maar wel bloemen voor je vrouw die zoals je zelf zei het al die jaren met je heeft volgehouden met je politieke escapades. Heel veel dank voor je inzet.
Ongeveer zo uitgesproken door Marja van Bijsterveldt op 29 mei 2022 in de gemeenteraad
Met veel dank en waardering ook aan griffiemedewerker Rens Elst
en de griffie die altijd voor me klaar stond
Raymond Jeene, Helma Horree, Biancavan Peetegem, Anja van den Berg, Peter van der Valk en Anton de Boer
Recente reacties